Sözler ve Alıntılar
Geceyi ihya edip böbürlenerek sabahlamaktansa, uyuyup pişman olarak akşamlamağı tercih ederim.
İbrahim et-Temimi “Konuşmak hoşuna gittiği zaman sus ; susmak hoşuna gittiği zaman konuş “ demiştir.
Gazaliye göre tasavvufsuz bir hayat , üstünde bir sürü mazlumun hakkı varken , “pire pisliği abdesti bozar mı?” diye sormağa benzer.
Senin düşmanın nefsindir. Seni uyaran ve ikaz eden de Rabbin. Nefsin seni nice kötülüklere sürüklemek istedi, sen de yapmak istedin ya da yaptın da Allah seni nice defalar uyardı, sen de bu kötülüklerden vazgeçtin ve yapmadın veya yaptın da pişman oldun, tevbe ettin.
Nefsini bu yönleriyle tanırsan, Allah’a olan sevgin ve muhabbetin, nefsine olan nefret ve kinin; Alllah’a tevekkül ve güvenin , nefsinden ümitsizliğin; Allah’a inancın ; nefsine karşı teyakkuz ve korkun artar da yaptığın şeylerle ucba kapılmazsın bunları nefsinden olmadığını kabul edersin. Zira bilirsin ki onun sevdiği şey yaptığı iyilikler değil kötülüklerdir.
-“İnsan ne zaman kötülük yapmış olur? “
-“Kendisinin iyilik yapan olduğunu sandığı zaman.”
Kuşkusuz mümin,nefsinin iplerini elinde tutan ve onu Allah için sorgulayan kimsedir.
İnsan aşırı bir şey yapar ve hemen nefsine seslenir:” Böyle yapmakla neyi kastettin? Allah’a yemin ederim ki bunun mazuriyeti olmaz. İnşaallah böyle bir şeyi bir daha ebediyyen tekrarlamam.” İşte böyle bir sorgulama gelip geçen amellerin sorgulaması demektir.
Elinde her türlü imkan varken dünya ve geçimi yolundayken, nefsin sana Allah’a karşı tevekkül ve güven içinde olduğu zannını verir. Ama insanlara vesair sebeplere değil de yalnız Allaha güven duyman gereken bir durumla karşılaştığın zaman, arzularına yapışır, halktan bir şeyler beklemeğe ve korkmağa ,sebeblere önem vermeğe başlar ve ona muhtaç olduğun an seni yalnız bırakır. Tevekkülden yüz çeviren ve senin Allah’a tevekkülüne engel olan da o nefsin olur.