Dünyanın geçici şeylerine bağlanıp kalmamak için şunu bilmemiz, yeter de artar bile:
Her gece insan uyuduğunda, uyanıkken sevdiği, çekindiği ve yürekten arzuladığı bütün şeyleri unutur. Çünkü o esnada artık ne çocuklarını hatırlar, ne ailesini, ne mevkiini, ne âcizliğini, ne kudretini, ne yalnızlığını, ne yoksulluğunu, ne zenginliğini, ne de başına gelen felaketleri.