Katbekat, aramızda buzdan bir duvar oluştu. Kalın ve aşılmaz. Buzun ardında kaldım. Camın arkasından ağızların kıpırdadığı bir sessizlik. Kör edici bir görüntü beynimi yakıyor...
İşte orada, deniz. Benim denizim! Sadık, güvenilir, her zaman geri gelen. Gözlerimi kapadım, derin bir soluk aldım. Deniz olmasaydı, her şey ne kadar farklı olurdu. Hatta ne kadar imkânsız.