Ev Yapımı Bir Paraşüt
Berrak YurdakulEv Yapımı Bir Paraşüt Sözleri ve Alıntıları
Ev Yapımı Bir Paraşüt sözleri ve alıntılarını, Ev Yapımı Bir Paraşüt kitap alıntılarını, Ev Yapımı Bir Paraşüt en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
“Harika!”dedi ,yine o alaycı tonuyla.”
Zaman seni öldürüyor ve sen zamanı öldürdüğünü zannediyorsun.”
Sayfa 17 - Destek yayınlarıKitabı okudu
İnsan daima geçmişte yaşar ve olayların ancak onlar bir ani haline geldiğinde farkına varabilir. İnsan, hep kendisinin bir adım gerisinden gelir. Hatta öfkesini ve üzüntüsünü bile duygu fırtınası geçip gittikten sonra tam anlamıyla idrak eder. Ne yazık ki bu sonradan gelen idrak da yarım yamalak, kusurlu ve eksiktir.
Kendini görmek dünyanın en zor işidir
Zamanın değerini bilmeyenler, can sıkıntısı çekmeye mahkumdur.
Sayfa 18Kitabı okudu
“Zaman seni öldürüyor ve sen zamanı öldürdüğünü zannediyorsun.”
Sayfa 17
Zevkler kullanıldıkça tükenirler; yandıkça eriyip, yok olan bir mum gibi...Dünyanın en güzel yemeğini yiyor olabilirsin, ama çok yerseniz kusarsınız. Bir şömine ateşi soğuktan gelince güzeldir, ama yeterince ısındıktan sonra fazla gelir.
Bir gelecek hayal edip,onun içine kendinizin düzeltilmiş bir modelini yansıtmaya çalışmaktan vazgeçin
“Üzüntü üzücüdür çünkü onun içinde olmak istemezsiniz, onu reddedersiniz. Oysa üzüntü ve benzeri ıstırap veren duygular geldiğinde onları kabul edebilirseniz onlar artık eskisi kadar üzücü olmazlar. Kabul ettiğiniz anda onlara yeni bir nitelik kazandırmış, bir derinlik katmış olursunuz”
Zihni kullanmayı bilmezsen, o seni kullanır. Kullanabilirsen, sana sadakatle hizmet eder.
Sayfa 26Kitabı okudu
“Zihnine bakan kişi, kalbini keşfeder. İnsanın karanlık tarafı, yüreğindeki sevgiyle temas edebilmesine engel olur. Bencillik, hırs, kıskançlık, açgözlülük, korkular ve arzular kalple olan iletişim yollarını kapatır. Zamanla sevgi ve şefkat kalbin derinliklerine gömülür, ulaşılamaz bir hale gelir.
Zihnini eğiten kişi, kendi karanlık tarafının içinden geçer ve kalbine ulaşır. O artık insanları rakip veya düşman olarak değil, tıpatıp kendisine benzeyen, acı çeken ve yaralı varlıklar olarak görür. Kendini izleyen kişinin şefkati ve hoşgörüsü zaman içinde çoğalır, bütün canlıları kapsayacak şekilde çevresine yayılır.
‘İnsanları sevmelisiniz,’ diyerek kimseye sevgi aşılanamaz. Sevgi, bir görev değildir ve dışarıdan telkinlerle öğretilemez. Sevgi insanın doğasında vardır, saf ve bozulmamış bir halde keşfedilmeyi, ortaya çıkarılmayı beklemektedir. Onu ortaya çıkarmak için kişinin kendi içine dönüp, bakması gerekir.
İnsanın en büyük hatası kendini fazla önemsemesi ve bencilce davranarak, yalnızca kendine hizmet edip, kendi çıkarlarına göre hareket ederek mutlu olabileceğini zannetmesidir. Bu, bencilliğin aptalca olan türüdür.
Gerçekte yalnızca bencilliğini fethetmiş olan, kendini çok fazla önemsemeyen ve diğer insanlara karşı yüreği şefkatle dolabilen kişi özgürlüğü ve mutluluğu tadabilir.”