"Mamak'ın dışında mutlu insanlar var. İşkence yok, cop yok, aşağılama yok. Ve orada insanlar gülüyorlar. Ve sanırım bizden haberleri bile yok...İşte bu son cümle bıçak gibi deldi yürek denen şu yaşam motorunu. Bir müddet ağızlar açılmaz oldu."
"Yine hiç doyamadan ve anlatamadan derdini, yine hiç göremeden sevdiceğini ve bozuk telefonlardan duyamadan sesini döndürülürdü çilegahına. Aklında söylenmemiş bir sürü cümlelerle. Bir dahaki görüş günü için belki diye diye..."