Ezilenler
Fyodor DostoyevskiEzilenler Gönderileri
Ezilenler kitaplarını, Ezilenler sözleri ve alıntılarını, Ezilenler yazarlarını, Ezilenler yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Belki en büyük kahramanlık, insanın hayatta ikincilikle yetinmesidir.
Sayfa 258Kitabı okudu
Küçük yerde kişinin düşüncelerinin de küçüleceğini anlamıştım.
Sayfa 5 - VanyaKitabı okudu
Yakında öleceğim Vanya, dedi. Hem çok yakın... Beni unutma olur mu?
Sayfa 377
Kalbin, sokakta, pencerenin dibinde nöbet beklediğimi hissetti mi acaba?..
Sayfa 349
Olduğu gibi seviyordum işte... Kim bilir, belki başka türlü, kuvvetli, karakter sahibi, akıllı bir adam olsa böyle sevemezdim.
Sayfa 318
-Neden geldi bize?
Diye sordu.
Sana bakmak için Nelly.
-Ne diye?.. Niçin?.. Ben ona bir şey yapmadım ki...
İyi insanlar karşılık beklemeden yardıma koşarlar. Dünya iyi insanlarla dolu kızım. Yazık ki bunlar gerektiği zaman senin yoluna çıkmadı.
Sayfa 283
İçini boşaltmak ihtiyacına rağmen kendini tutmuş, sonuna kadar dayanmıştı. Sonra bütün varlığını koruyamayacağı bir hamleye kaptırarak susadığı sevgiye, fedakârlığa, şefkate, ağlama ihtiyacına bırakıvermişti...
Sayfa 175
-Sizi çok seviyorum... Gururlu değilim, dedi. Dün, bana gururlusun demiştiniz. Değilim...öyle değilim... Sizi seviyorum. Çünkü beni yalnız siz seviyorsunuz.
Sayfa 175
-İyi işte, gidin. Ben bir yıl hasta yatsam, her gün beni evde mi bekleyeceksiniz?
Gülümser gibi oldu. İçten gelen bir duyguyla mücadele eder gibi garip bir bakışla beni süzdü. Bütün insancıllığına, haşin görünüşüne rağmen iyi, şefkatli bir kalbi olduğu belliydi.
Sayfa 154
Son dakikalarında hatırladığına göre seni çok seviyor olmalı...
_Hayır...diye fısıldadı. Sevmezdi.
Sayfa 119
Kalbimden, belki de acıya katlanarak koparıp attığım bir varlığın yeniden oraya girmesine müsaade edemem.
Sayfa 75
İki ihtiyar birbirlerini çok seviyordu. Bu sevgi ve yıllarca süren bu alışkanlık aralarında çözülmez bir bağ oluşturmuştu.
Sayfa 62
"Fırsat bulup bu kabuktan sıyrılsam, kendimi tabiatın kucağına atabilsem; ciğerlerime özlediğim çayırların, ormanların temiz havasını doldursam canlanırdım!"
Sayfa 54
Sonsuz bir kederle yüzüme baktı:
-Onlardan, bir daha dönmemek üzere ayrıldığımı anlamadın mı, Vanya?
Sayfa 38
Birdenbire elimi yakaladı. Boğuk, belirli belirsiz bir sesle:
Boğuluyorum!.. dedi, boğuluyorum!..
Sayfa 13