Sanırım yorumuma sert bir giriş yapacağım. Üzerine alınması gerekenler, mutlaka alınsınlar ki boşa gitmesin.
Baştan söyleyeyim: Hani “Otomatik Portakal” gibi müthiş bir kitabı, kendi alanındaki en büyük şaheseri, “Aaa ne çok argo var!; Bakmak-görmek yerine bir milyon kez dikizlemek kullanmış, iğrenç!; Bu kadar argo barındıran bir kitap nasıl modern klasik olabilir!?” vesaire, vesaire, vesaire yorumlarla karşılayan çok sevgili edebiyat düşmanı arkadaşlarımız, kesinlikle “Falconer Hapishanesi”nden uzak dursunlar ki bu muhteşem eseri de, bu şekildeki garip gureba yorumlarıyla rezil etmesinler. Çünkü bu harika kitap sonuçta bir hapishane kitabı ve doğal olarak hiçbir okur “Sayın mahkum bey; çok değerli gardiyan efendi; biricik canım hücrem benim” gibi ifadeler beklemesin. Kitap, günlük ve gerçek hayattaki bir hapishane ortamına uygun olacak şekilde argo konuşmalar ve cinsel içeriklerle dolu. Edebi açıdan oldukça doyurucu, sıkça karşılaşılan müthiş içsel hesaplaşmaları başa döndürerek defalarca okutan paragraflar içeren ve Cheever’ın en kıymetli eseri sayılan bu kitabı, her türlü edebi tarza saygı duyan ve değişik konulardaki kitaplara meraklı olan tüm “gerçek” kitapsever dostlarıma şiddetle tavsiye ediyorum.
Zengin ve asil bir aile ortamında büyüyen ve uyuşturucu bağımlısı bir profesör olan Farragut’ın, kardeş katlinden dolayı 10 yıl hüküm giyip cezasını çektiği Falconer Hapishanesi’ndeki macera, iç hesaplaşmalar, geriye dönüşler, karısı-oğlu-gardiyanlar ve mahkumlarla olan ilişkisini dolu dolu anlatan kitap, mutlaka okunması gerekenler arasındaki yerini aldı. Şimdiden keyifli okumalar. Sevgiyle...
