Bu kitabı sevmek için çok çaba harcadım, gerçekten. Ama şu an nefretimin önüne hiçbir şey geçemiyor.
Başlangıçta aslında güzeldi ve bu kitaba yüksek bir puan ve olumlu bir yorum verebilirmişim gibi hissettim ancak ikinci bölümden sonra her şeyi mahvetmeye başladı şair.
Yine daha önce okuduğum pek çok şiir kitabındaki gibi bu kitapta da şair kendisini kişisel gelişim kitaplarındaki gibi mesajlar vermeye zorlamıştı. Tamam, mesaj vermesin demiyorum. Elbette yapsın. Ama dozunu ayarlayamamıştı. Bu kitabın 1. ve 4. bölümü şiir kategorisinde olabilir ama 2. ve 3. kesinlikle kişisel gelişim kategorisinde.
Son olarak bu kitap şu ana kadar okuduğum tartışmasız kendi içinde en çok çelişen kitaptı.
3. bölümde "Hiçbir erkek için küçülmeyin." tarzında şeyler yazıp 4. bölümde "Senin için dizlerimin üstüne çöküp sana hizmet etmek istiyorum." yazmak neyin kafası acaba?
