Entrikasız, huzurlu, nahif, kötü karakteri sadece Batı sevdası olup rahat yaşama düşkün ve biraz da çapkın olan, eski dönem; Osmanlı İstanbul'unda geçen tatlı bir sevda romanıydı...
Felâtun Bey, ismine eşlik eden 'Bey'den anlayacağınız üzere Batı özentisi, alafranga yaşamı Türk olduğu halde ziyadesiyle tecrübe eden, babadan torpilli bir genç...
Râkım Efendi ise küçük yaşında yetim kalıp annesi ve annesine fakir zamanlarında bağlı kalan dadıkalfasıyla büyüyen, 'Efendi' ve alaturka yaşamı tercih eden, çalışkan, zeki ve ahlâklı bir genç...
İki farklı karakterin hayata ve insanlara yansımalarını konu eden bu eserin diline de, anlatılış şekline de -şöyle ki ; sanki sizi bir grup anlatıcı karşısına almış ve hikayeyi size çoğul şartlarda anlatıyor- hayran kaldım. Hikayesi olan ve sizi merakla kendine çeken bir eserdi. Yazarımızın alafrangayı pek beğenmediğini hissetmek zor olmadı ;) Fakat yerden yere vuruşu bile kibar ve okuması çok zevkliydi...
