Felsefe ile Politika Arasındaki Gizemli İlişki
Alain BadiouSözler ve Alıntılar
Felsefe hakikatin birliğini ve evrenselliğini sanıların çokluğunun ve göreceliğinin karşısına koyar.
Sayfa 41 - MonoKL YayınlarıKitabı okudu
Hegel’e göre, felsefe sonuna gelmiştir,
çünkü felsefe mutlak bilginin/bilmenin ne olduğunu anlamaya muktedirdir. Marx için, dünyanın yorumu olarak felsefenin yerine, bu aynı dünyanın somut bir dönüşümü koyulabilir. Nietzsche’ye göre, eski felsefenin temsil ettiği olumsuz soyutlama, var olan her şeye koca bir “Evet!” olan hakiki yaşamsal bir olumlamayı özgürleştirmek üzere yok edilmelidir.
Sayfa 18 - MonoKL YayınlarıKitabı okudu
Felsefe ne bir kralın ne bir rahibin, ne bir peygamberin ne bir tanrının söylemidir. Aşkınlık tarafındaki, iktidar ya da kutsal bir işlevin tarafındaki felsefi söylemin hiçbir güvencesi yoktur. Felsefe, hakikatin aranmasının herkese açık olduğunu kabul eder. Filozof herhangi bir kişi olabilir. Söylediği, konumu tarafından değil yalnızca içeriği tarafından geçerli sayılır ya da sayılmaz. Ya da daha teknik olarak, felsefi değerlendirme öznel dile getirme (sözceleme-énonciation) ile değil yalnızca nesnel dile getirme ile uğraşır. Felsefe, meşruluğunu sadece kendinden alan bir söylemdir.
Sayfa 40 - MonoKL YayınlarıKitabı okudu
Felsefe okula, acemiliğe, aktarıma ve öğretmenlere bağlı bir konu değildir. Birinin bir başkasına özgür seslenişidir.
Sayfa 22 - MonoKL YayınlarıKitabı okudu
Felsefe, pratik ve teorik tüm deneyimlerin, yerleşik zihinsel bir düzeni al aşağı eden ve ortak değerlerin ötesinde yeni değerleri teşvik eden yeni büyük bir normatif bölünmenin önerilmesiyle yeniden örgütlenmesidir. Tüm bunların biçimi, herkese, ama en başta gençliğe az ya da çok özgür bir sesleniştir; çünkü bir filozof genç insanların kendi yaşamlarına karar vermeleri gerektiğini ve onların çoğu kez mantıksal bir başkaldırının risklerini kabul etmeye daha yatkın olduğunu kesinlikle bilir.
Sayfa 26 - MonoKL YayınlarıKitabı okudu
Felsefeyi tanımlayan şeyin bir söylemin kuralları değil, bir eylemin tekilliği olduğu söylenebilir. Sokrates’in düşmanlarının “gençliğin bozulması” olarak adlandırdıkları şey işte bu eylemdir.
Ve bu nedenle, bildiğiniz gibi, Sokrates ölüme mahkum edildi. Kısacası “gençleri bozmak” felsefi eylemi adlandırmak için çok uygun bir addır. “Bozmak” kelimesinin anlamını iyi anlamak koşuluyla. Burada “bozmak”, yerleşik kanılara körü körüne boyun eğmeyi reddetme olanağını öğretmek anlamına gelir. Bozmak; toplumsal ölçüler konusunda gençlerin fikirlerini değiştirmek, öykünme ve onamanın yerine tartışmayı ve ussal eleştiriyi koymak ve hatta, eğer sorun ilke sorunuysa, itaatin yerine başkaldırıyı koymak için bazı araçlar vermektir.
Sayfa 23 - MonoKL YayınlarıKitabı okudu
Politika: Anlatımsal Olmayan Bir Diyalektik
Marx “türsel insanlığı” (türeyimsel insanlığı-l’humanité générique) kendi özgürleşim hareketi içindeki insanlık olarak adlandırır ve “proletarya”, “proletarya” adı olumlayıcı biçimi altında türsel insanlığın olanağının adıdır. “Türsel” Marx’a göre insanoğlunun [insani varlığın] evrenselliğinin evrimini adlandırır ve proletaryanın tarihsel işlevi bize insanoğlunun türsel biçimini teslim etmektir. Böylece, Marx’ın politik hakikati türsellik tarafında yer alır, asla bireysellik (particularité) tarafında değil. Biçimsel olarak, söz konusu olan, bir arzu, yaratım ve buluş sorunudur, yoksa kesinlikle bir yasa, zorunluluk ya da muhafaza meselesi değil.
Sayfa 91 - MonoKL YayınlarıKitabı okudu