Ferhat ile Şirin hikayesi klasik edebiyatta mesneviler yoluyla Türk kültürüne geçen bir halk hikayesidir. Hikaye yazılı gelenekten sözlü geleneğe taşınmıştır. Sözlü gelenek içindeki yayılması da basılı kitaplar sayesinde olmuştur. Her ne kadar aşık ve meddahların repertuvarına yerleşmişse de asıl yaygınlaşmasını halk kitapları yoluyla gerçekleştirmiştir. Bilindiği gibi halk kitapları, sözlü geleneğin yanında kendi hususi şartlarında devrinin roman, tiyatro ve sinema gibi eğlence ihtiyacını karşılaşmış bu şekilde bir bikıma bedii zevkin tatminine yönelik roller üstlenmişlerdir. Halk kitaplarının üstlendiği bu rolün yanı sıra, konunun trajik ve entrika ile bezeli oluşu da Ferhat ile Şirin hikayesinin halkarasında tutulmasına ve sevilerek okunup merakla dinlenmesine zemin hazırlamıştır. Klasik edebiyat geleneği içindeki bu konunun halk kitapları yolu ile daha geniş halk topluluklarına hitap etmesi ile Ferhat ile Şirin hikayesinde asıl konunun daraltılarak, daha anlaşılır bir halde okuyucuya sunduğu görülmektedir. Aslı klasik edebiyatta olmasına rağmen Ferhat ile Şirin hikayesinin halk arasında kitaplar yoluyla okunup dinlenir olması ve sözlü geleneğe yerleşmesi, şiirde olduğu gibi nerisde de halk ve divan edebiyatı mahsullerinin birbirinden etkilenmeden ayrı ayrı vadilerde akmadığı ve birbirlerinde olabildiği ölçüde etkileneklire hususuna ayrı bir örnek teşkil eder.
Ferhat ile Şirin
Kitabın Yazarı: Anonim
Tür: Halk hikayesi
Ferhat ile şirin, fantastik öğelerle zenginleştirilmiş klasik bir Doğu hikâyesidir. Eser, Ferhat'ın Şirin'e duyduğu temiz aşktan, aşkın yüceliğinden ve aşk uğruna hiçe sayılan canlardan bahsederken, kaçınılmaz son olan ölüm de maşuka kavuşma anlamında destansı bir halk hikayesi anlatılmaktadır.
Efsane ilk olarak İran kültüründe Hüsrev ile Şirin’in hikayesiydi, Anadolu’ya geçtiğinde Ferhat’ın saf aşkı sevildiğinden Ferhat ile Şirin’in aşkı olduğuna inanıldı. Aslında hepsi aşkın farklı yansımalarıydı.
