İnsan, hayata dair birçok acıyı barındırır içinde.
Ne hayal kırıklıkları yaşanır insan ömründe, ne umutlar, ne aşklar yiter gider. Hüzün bulutları etkisi altına alır yürekten seven her insanın hayatını. Kiminin yürek sancısı ilk aşkıdır, yüreğini acıtır, kiminin anne hasreti, kiminin baba hasreti, kiminin ki ise evlat hasretidir.
Ve yıllarca, kanar durur yaralar...
Kim istemez ki saraylarda doğmayı, misler gibi kokmayı, hayatın zorluklarına karşı cebini güçlü görmeyi. Bu nasıl bir adaletsizliktir ki hayatı çekilmez kılan, insanları kalp kırmaya, can acıtmaya mecbur bırakan!
İnsan nasıl da unutur yaşamın amacını ve günlük koşuşturmacaların ardına takılırken ne de çok kalp kırdığını...
Ortadoğu da insanların gözünden kontrolsüzce yaşlar akarken, yürekler yangın yerine döner. İnsanların yüreğindeki yangını gördükçe, düşünmeden edemiyorum. Duygular, yüreğimi derinden sarsarken, kalemimden dökülecek, yürek savaşımı ortaya koyacak, artık insanlar ölmesin, suçsuz yere ölüm, yüreği güzel insanları bulmasın diye haykırmak istiyorum.
