Huizinga, Orta Çağ'ı, müthiş keder dönemi olarak tarif ediyordu. "Sadece acı çekmeyi ve yoksulluğu temaşa etmek revaçtadır" Bugün aynı yere gelmiş bulunuyoruz. Orta Çağ'mı, hiçbir umudu olmayan insanlar çağıdır. İnsanın sadece kederi var. Yalnızca anı yaşıyorlar. Tarihleri ve gelecekleri yoktur (Türkiye' de ne tarih bırakıldı, ne de gelecek.) ve bu, belleklerinin olmadığı (balık hafızalı toplum) anlamındadır.