Yazarın öykülerinin, öykulerinin ilk hallerinin ve yine aynı öykülerin son hallerinin olduğu bir kitap Gazoz Ağacı ve Diğer Öyküler.
Kitaptaki hiçbir öykü bana herhangi bir duyguyu tattıramadı. Öykülerdeki cümleler ne kadar kısaysa ki tüm kitap kısa cümlelerden oluşuyor, okura anlatılmak istenilen, okurda; cümlelerin kısalığı ile tamamen ters orantılı olacak şekilde bir o kadar uzun mesafeler oluşturuyor. Duygudan uzak oldu bittiden öteye geçemeyen kısacık cümlelerle duygu yoğunluğuna ulasilamayacagina kanaat getirilince öykülerden akılda hicbir duygu kalmıyor. Anın dışına çıkamayan anda hapsolan okuru da boğan anlatımıyla okumaktan keyif alamadığım bir kitap oldu.
Nice yeni iyi okumalar.
