Günün ilerlemiş bir saatinde dünya âlem yatağından kalkar ve çalışma odasına geçer. Geceleri huzurla doluydu, rüyaları kesintisiz mutlulukla.
Böyle uyur dünya...
Böyle uyanır...
Ve böyle unutur beni.
Beni sadece iki durumda hatırlar: Ölmeyi denediğim zaman ve hayatı denediğim zaman. Bir çeyrek asırdır ölüyüm ben oysa. Ama artık bıktım ölü kalmaktan.