O zaman düşünürüm geçmişi/ Gelecekten umutsuz/ O zaman düşünürüm/ Pencerenin önünde/ Elim çenemde/ Sokakta/ Başı önünde/ Geçen duldan ölümü./ Henüz şimdi çok gencim/ Kara geceyi/ Kara görmek için.
Georges Perec'in rüyalar kitabına bir sonsöz yazan toplumbilimci Roger Bastide'e göre, rüyayı yazanla okuyanın aynı kültür temelinde oturuyor olmaları önkoşul. (Uykuda geçen hayat yazılsa bile, bunun alıcısındaki farklılıklar gözönünde tutulmazsa, geleceği kurma projelerinde yine çıkmazlara sapmalar sözkonusu olur.) Bunu açmak için, diyelim erotik
Dünyaya barış şarkıları söylemeye gelmiş sanatçılar, ozanlar yanarak, kara dumanda boğularak ölüyor. Ölüyorlar. Görmüyor musunuz, yanıyorlar! Geride sağ kalan herkes gibi benim gözlerim de devlet’i arıyormuş ama ortalıkta bu korkunç saldırıyı önleyecek devlet yok. Meğer öyle sanıyormuşuz. Meğer devlet, benzinmiş de, su kılığında itfaiyenin yangın söndürme hortumlarının içinden akmaktaymış. İtfaiye erleri sıktıkça ortalığı devletin alevlerinde kavruluşun kendine özgü yanık kokusu sarıyor.