"O gece hava daha da karanlıktı, ya da ben öyle sanıyordum."
Maya Efnan, geride kalanlara bakmadan yola devam ediyor. Ama bu yolun sonunda ormanda, ağaçların arasında, menekşelerle dolu bir açıklıkta buluyor kendisini. Hayatının ve kendisini değişmesine sebep olan bu yer, onun maviyi unutmasını sebep oluyor. Çünkü o gece hava her zamankinden daha karanlık, gökyüzü şimşeklerle dolu ve mor bir renge sahipti.
Kendisini ve zihninin kontrolünü kaybettiğini zannediyor ama zihnini hiç bir zaman kontrol edemediği gerçeğini bilmiyordu.
Maya Efnan artık her zamankinden de yalnız, bu yolun sonunda ne olduğunu bilmiyor. Ama Zemheri ayının sonunu, o soğuk karlı kışın son günlerini atlatabilirse, ardından sıcak bir ilkbaharın da geleceğinin farkında.
O ilkbahara ulaşması için önce bazı yanıtlar bulmalı, sonrasında ise her şeyi bir kez daha geride bırakmalı. Tüm bildiği gerçekler de dahil.
Şunu da unutmamalı:
"Yeşil yoldan çıkış yok."
