Bunca acıya ne diye dayanırdı ki kalbim? Duruverseydi ya! Büyüdükçe güçlendiğimi, dayanıklılık kazandığımı sanırken kendimi kandırmışım yalnızca. Oysa ne kırılgan, ne zayıfmışım! Yendiğimi düşündüğüm her şey, hep oldukları yerde duruyormuş. Yüzeyin hemen altında tetiklenmeyi bekleyen bombalar misali, büyük vuruşu yapacakları anı kolluyormuş.