Ah, bu boşluk! Göğsümdeki bu korkunç boşluk! Yalnızca bir kez, bir kez onu yüreğime bastırabilsem bu boşluğun doldurulabileceğini düşünüyorum çoğu zaman.
Bazen aklım almıyor; onu yalnızca ben, öylesine içten, öylesine dolu dolu severken, ondan başka hiçbir şey görmez bilmezken, ondan başka hiçbir varlığım yokken, nasıl olur da onu bir başkası da sever, sevebilir?