1839'da yayımlanan Gernikalı Çocuklar romanı, İspanya İç Savaşının utanç verici dehşetini ve Guernica kentinin yok oluşunu Basklı eczacı Espinoza'nın ailesinin yazgısıyla bütünleştirerek anlatıyor. Olaylar ailenin 15 yaşındaki oğlu, Paris'e kaçmayı başarmış olan Carlos'un ağzından sergileniyor. "Yazmak istiyorum" der Carlos. "Bütün bunları. Bu savaşları. Bu cinayet makinalarını. İnsanlar için yazılmalı bunlar!"
Thomas Mann bu romanı Hermann Kesten'in yaratıcılığının doruk noktası olarak tanımlıyor.
Gernikalı Çocuklar kahramanlığa karşı, savaşa/iç savaşa karşı, uyduruk kurban ve kahramanın kavramlarına karşı bir romandır.
