Aşk böyle birşey mi diye düşündü kendi kendine... Tek isimle uyuyup, aynı isimle uyanmak... Konuşmadığı ve aklını vermek zorunda olmadığı her an aynı ismi düşünmek...
"Sonra o acı yüreğinin bir parçası oluyor ve bir bakıyorsun onu benimsemiş, ona sarılmış onu bile sevmişsin çünkü o acıda sevdiğine dair... Yani ona ait!.."
"Hatta aptallık edip o acıyı o kadar seviyorsun ki bile bile ateşe ikinci kez yürüyorsun, her şeye rağmen ona kucak açıp yaralı halde ona, yani ateşe tekrar sarılıyorsun ama ne oluyor? Biri yine çekip gidiyor diğeri ateşin içinde ızdırabı ile başbaşa kalıyor..."