Gölgelenmiş Yıllar
Luigi PirandelloSözler ve Alıntılar
Kendimizi o kadar kolay yanıltırız ki! Hele bir şeylere inanmak hoşumuza giderse...
Sayfa 201Kitabı okudu
Niccolo Tamaseo'nun güzel bir şiirini hatırlıyorum:
Benim küçük fenerciğim
Güneşe özenip de parlamaya kalkmaz
Ve de bir yangın gibi tütmek hevesine kapılmaz
Fakat alevini hep uzatır
Onu bana veren göğe doğru...
Sayfa 193Kitabı okudu
Eninde sonunda şu esrarın bizim dışımızda değil, ta içimizde olduğunu ve benliğimizdeki o ünlü yaşama duygusu gereğince ve bir çeşit sorumlulukla içimizde yanan kandil olduğunu kabul edersek ne olacak?
Sayfa 194Kitabı okudu
Kendimle ve kendimde yaşayacaktım; şimdiye kadar yaşadığım gibi!
Ama bakın şu da var; doğrusu ya, kendi kendimle başbaşa kalmaktan bıkarım diye bir korku da vardı içimde.
Sayfa 131Kitabı okudu
Edebiyat Üzerine
Gitgide sonsuz derecede küçük varlıklar olduğumuz yolundaki yeni düşünceye alıştırdık kendimizi. Bunca güzel icatlarımızı ve keşiflerimizi unutarak şu evrende hiçin hiçi olduğumuza inandık: böyle olunca hikâyelerimizde; nasıl isterseniz ki, bizim kendi dertlerimizin, hatta bütün insanların uğradığı felaketlerin izine rastlansın? Bir takım enti püften şeylerin hikayesi şu bizim anlattıklarımız...
Sayfa 20Kitabı okudu
... yaşama duygusu, her birimizin içinde yanan bir fenerdir.
Öyle bir fener ki, bize şu yer yüzünde nasıl avare dolaştığımızı gösterir. Kötüyü ve iyiyi gösterir; çevremizde az ya da çok genişlikte bir aydınlık alanı yaratır; bunun dışında her şey karanlık, kapkaranlıktır; bu korkunç varlıklarla dolu olan koyu karanlık da olmayacaktı; eğer içimizde yanan fener olmasaydı; ama içimiz yandıkça biz o gördüğümüz şeylerin gerçekliğine inanıp dururuz.
Sayfa 191Kitabı okudu
- Kimsem yok şu yer yüzünde, kendimden ve gölgemden başka kimsem yok.
Bu gölgeyi oradan oraya gezdirip durdum.
Sayfa 158Kitabı okudu