GÖNLÜM
Ne ilkbahar bildi ne sonbaharı
Yaz mevsimi gibi kavruldu gönlüm
Kış mevsimi ateş sardı canımı
Sazak yemiş gibi savruldu gönlüm
Dağların başında seyip kalmışım
Bir yarın başında garip kalmışım
Haktan başkasına gaip kalmışım
Fecri kazip ile avundu gönlüm
Yârin kaşlarında naçar kalmışken
Bir abdal yaklaştı seher vaktiyken
Hele bir doğrul da kaybolsun diken
Güllere karışıp şad oldu gönlüm
Can zâra düşmeden canan bulunmaz
Ateş harlanmadan yanan bulunmaz
Hak ile pişmeden cinan bulunmaz
Fâni heveslere yad oldu gönlüm
06.09.2020 İstanbul
Arslan Yılmaz
