Gönül Bahçesinden Son Nefes
Osman Nuri TopbaşGönül Bahçesinden Son Nefes Gönderileri
Gönül Bahçesinden Son Nefes kitaplarını, Gönül Bahçesinden Son Nefes sözleri ve alıntılarını, Gönül Bahçesinden Son Nefes yazarlarını, Gönül Bahçesinden Son Nefes yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Ölümün soğuk ürpertilerinden kurtulmanın yegâne çâresi, ancak sâlihane bir ömür yaşamaya gayret etmektir.Çünkü ölüme hazırlıklı olanlar, ölümden korku duymak yerine onu ebedî bir vuslat vesilesi olarak telakkî ederler. Bunlar, "ölümü güzelleştirebilme "nin huzûruna ermiş mes'ud kullardır. Fakat gâfilâne bir hayat yaşayarak âhiretini mahvedenler ise, ölümün korkunç ve karanlık girdabı karşısında soğuk ürpertiler duymaktan kurtulamazlar.Hz. Mevlânâ ne güzel söyler: "Oğul, herkesin ölümü kendi rengindedir, insanı Allah'a kavuşturduğunu düşünmeden ölümden nefret edenlere, ölüme düşman olanlara, ölüm korkunç bir düşman gibi görünür. Ölüme dost olanların karşısına da dost gibi çıkar."
Tasavvufsuz müslümanlık olabilir, ancak bu,ihsân kıvamından mahrum bir müslümanlık olur. Yâni mânevî bir eğitim olan tasavvuftan tecrîd edilmiş bir İslâmî hayat, kişiyi "Allah'ı görüyormuşçasına bir kulluk kıvamı"na ulaştıramaz.
Bu kıvama ulaşmayanlar, son nefeste darlık ve zorluk yaşar. Yâni son nefesimizde saâdet kapısından ebediyet âlemine geçebilmek için kulluk kıvamımız, Allah'ı görüyormuşçasına O'na ibâdetten geçmektedir.
Pergelin sabit ayağı şeriattır.
O erler ki...
O erler ki, gönül fezasındalar,
Toprakta sürünme ezasındalar.
Yıldızları tesbih tesbih çeker de,
Namazda arka saf hizasındalar.
İçine nefs sızan ibadetlerin,
Birbiri ardınca kazasındalar.
Günü her dem dolup her dem başlayan,
Ezel senedinin imzasındalar.
Bir ân yabancıya kaysa gözleri,
Bir ömür gözyaşı cezasındalar.
Her rengi silici aşk ötesi renk;
O rengin kavuran beyzasındalar.
Ne cennet tasası ve ne cehennem;
Sadece Allah'ın rızasındalar.
Necip Fazıl KısakürekKitabı okuyor
İnsanoğlu kendisini en net olarak son nefesinde tanır.Necip Fazıl'ın dediği gibi :
"O demde ki,perdeler kalkar,perdeler iner,
Azrail'e "hoş geldin!" diyebilmekte hüner...
Hayat,bir bardağı dolduran damlalar gibidir.Bardaktaki suyun berraklığı,damlaların berraklığına bağlıdır.Bardağı taşıran son damla sanki son nefestir.
Son nefes; buğusuz, berrak bir ayna gibidir. Her insan bu aynada, güzellikleri ve çirkinlikleriyle geride bıraktığı bütün ömrünü ve bunun neticesinde hazırladığı âkıbetini net bir şekilde seyreder. Son nefesin, âkıbetimizi pişmanlıkla seyrettiğimiz bir ayna olmaması için; Kur'ân-ı Kerîm ve Sünnet-i Seniyye'nin feyizli iklîminde, amel-i sâlihlerle müzeyyen, istikâmet üzere bir kulluk hayatı yaşamak elzemdir. Zîrâ hadîs-i şerîfte:
"Kişi yaşadığı hâl üzere ölür ve öldüğü hâl üzere haşrolunur." buyrulmaktadır
(Münâvî, Feyzü'l-Kadir, V, 663)Kitabı okuyor
Güzel bir kul olarak bu fani aleme veda edebilmek için,sayılı olan nefesleri son nefese hazırlamak zaruridir.Zira ölüm,kişinin hususi kıyametidir.
Muhabbet, iki gönül arasındaki cereyan hattıdır. İnsan gönül verdiğine meftun ve hayran olur. Onu taklit eder...
Cenâb-ı Hak, ihmal etmez, imhal eder (mühlet verir).