Osmanlı’yı içeriden çökertmek için kimi zaman ayrı ayrı, kimi zaman el birliği ile destekleyip kışkırttıkları, onlarca yıl boyunca her türlü isyan ve katliamlarına arka çıktıkları Ermenilerin, Birinci Dünya Savaşı sonunda “kullanılabilir kapasite”leri kalmayınca, büyük devletler tarafından nasıl tersyüz edildiklerini ve hattâ, Lozan Konferansı sonra ererken nasıl azarlanarak yol verildiklerini en iyi kendi tarihçileri biliyor. (s.206-207)