Oturdum tek başıma bir masada, herkesin hayata tutunuşunu, mutlu oluşunu izledim. Bütün güzel kapılar herkese sonuna dek açılırken, zorlasam da giremediğim tüm kapıları hatırladım. Ben dünyaya zorla evlatlık verilmiştim, burda bir fazlalıktım. Ben, yenilmiştim. En çok da kendime.