Gülümseyen Öyküler İzninizle size bu kitabın benim için değerini aktarmak isterim. İlkokuldaydım, tabii ben o zamanlar okumayı çabucak öğrenmiş lakin kitaplardan kaçan bir çocuktum. Evde dünya klasikleri, şu herkesin evine girmiş sabah gazetesinin serisi olan klasikler, vardı. Arada ordaki eserlere göz atıp cümleler okusam da bir kitaba asla tam olarak başlamak istemezdim. Beni asla çekmezlerdi. Çok iyi hatırlıyorum, annemin bana aldığı ilk kitaptı bu. Yıllarca bu kitabı elimden düşürmemişimdir. Sanırım bi 5-6 yıl komidinin üstünde durur ve okurdum beni gülümsetsin diye. Öyle de olurdu hep, evin içerideki o kargaşadan hep alıp götürmüştü beni. Sonra aramızı ne açtı net emin değilim, belki yeni kitaplardır. Kitabın yazarı ile alakalı bir fikrim asla yok. Beni ben yapan bu temeli asla tam olarak araştırmadım, gerek de duymadım. Açıkçası hâlâ araştırmaktan korkuyorum, çocukluğumun fikir yapısını oluşturan bu kitabın büyüsünü bozmaktan çok korkuyorum. -Şekeri bırakmasını söylemem için ilk önce benim şekeri bırakmam lazım- Bir şey hakkında şikayet etmeden önce ilk ben o şeyi yapmıyor olmam lazımdı. Yıllardır aklıma kazınan bu motto işte bu kitaptan geliyordu. Bir nostalji olsun diye yeniden okumaya, yaklaşık 6-7 yıl sonra tekrar gün yüzüne çıkarmaya korkuyorum. Çocukluğumu gülümseten bu hikayeleri anılarımın köşesinde, o çocuk halimin hatırladıkları ile anımsamak istiyorum. Teşekkürler anne.

Geri 1 2

100 öğeden 21 ile 30 arasındakiler gösteriliyor.