"Bir rüya gördüm müsayip. Siz dört kişisiniz. Pusuya takılıyorsunuz. Diğer üçü vuruluyor, sen ise yaralı kurtuluyorsun" demişti bir gün öncesin de köye gelen milis. Birlikte yürüdüğüm yoldaşın sağdıcıydı rüyayı anlatan.
Üç atı saymazsak, biz dört kişiydik.
Aramızda geçen konuşmanın tartışmanın, kendilerine yükletilecek ağır yük anlamına geldiğini bilen atlar, önde ve biz'den uzak halde hızlıca yürüyorlardı. Yanı başlarındaki siluetleri ve namluları gördüklerinde bile kayıtsızca devam ettiler yollarına.
Muharrem ve rojda, bizden biraz uzak, atlara biraz yakindilar... Ölüm kuşan makinelerin dişleri arasına girdiklerini bilmeden yürüyorlardı
Tüm duygularını yerini alan patlama sesleri geldiğinde anlam veremedim artık hiç bir şeye. Rüya ile gerçek arasındaki benzerliği düşünmeye başladığım an kar taneleri düştü yüzüme. Ben düşünmeye çalıştıkça daha da bir hızlandı kar taneleri... Bir an önce her şeyin üstünü kapatmak istiyormuşçasına telaşlıydı...
Bedenimden çıkan sıcak kanımın eriteceği karın suyu, kırkmerdivenden aşağılara akan aksu deresine karışırsa, içimde biriktirdiklerimi size getirmenin mutluluğuna yatışım olacak aynı zamanda...
