Günışığı Hoşçakal
Ülkü TamerSözler ve Alıntılar
"Benim nerem çocuk?" dedi Muharrem. "Kendimi bildim bileli çalışıyorum."
pdfKitabı okudu
Günaydın,
dedi Zeki öğretmen.
Günışığı Öpücükleri Kalplerinize Konsun 1K! (09:09)
Annesi, Günışığı'nı kucaklayıp yanağına sıcacık bir öpücük kondurdu.
«Artık gitmen gerekiyor, Günışığı,» dedi.
Günışığı, annesine sevgiyle baktı.
Gitmesem olmaz mı, Güneş anne?» «Olmaz,, . dedi Güneş. «Sen de kardeşlerin gibi gideceksin.»
Günışığı, annesinin sayısız çocuğundan biriydi. Denizlerdeki kum taneciklerini sayabilirdiniz de, Güneş'in çocuklarını sayamazdınız.
Güneş anne, her gün milyarlarca çocuk doğurur, onları yetiştirir, sonra da evrenin çeşitli köşelerine gönderirdi.
Bütün çocuklarını ayrı ayrı severdi. Onları yolcu edeceği zaman ağlayası gelirdi; ama o kadar sıcaktı ki , içindeki yaşlar daha gözlerine ulaşmadan kururdu.
«Peki, Güneş anne. Nereye gideceğim?»
«Yeryüzüne.»