Günışığı Hoşçakal sözleri ve alıntılarını, Günışığı Hoşçakal kitap alıntılarını, Günışığı Hoşçakal en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Annesi, Günışığı'nı kucaklayıp yanağına sıcacık bir öpücük kondurdu.
«Artık gitmen gerekiyor, Günışığı,» dedi.
Günışığı, annesine sevgiyle baktı.
Gitmesem olmaz mı, Güneş anne?» «Olmaz,, . dedi Güneş. «Sen de kardeşlerin gibi gideceksin.»
Günışığı, annesinin sayısız çocuğundan biriydi. Denizlerdeki kum taneciklerini sayabilirdiniz de, Güneş'in çocuklarını sayamazdınız.
Güneş anne, her gün milyarlarca çocuk doğurur, onları yetiştirir, sonra da evrenin çeşitli köşelerine gönderirdi.
Bütün çocuklarını ayrı ayrı severdi. Onları yolcu edeceği zaman ağlayası gelirdi; ama o kadar sıcaktı ki , içindeki yaşlar daha gözlerine ulaşmadan kururdu.
«Peki, Güneş anne. Nereye gideceğim?»
«Yeryüzüne.»
«İyi ki bir otomobilin penceresine konmamışım. İyi ki babası zengin bir çocuğun oyuncağına konmamışım.
İyi ki senin yakana konmuşum, Muharrem. Arkadaşlığın bana çok şey öğretti, çok şey kazandırdı. Sağol.»