ah kalbim, bu umutsuzluk karşısında hiç mi çaren yok?
aşkım, aşkım, aşkım, neden beni yapayalnız bıraktın?
Bir erkek olsaydım, oturup bunun üzerine bir roman yazabilirdim; bir kadın olarak, neden bir tek ağlayıp buz kesmeli, ağlayıp buz kesmeliyim?
Bırak güçlü olayım, uykumla güçlü, zekamla güçlü, etim kemiğimle güçlü; bu çaresizlik yoluyla bırak kendimi dışa yaymayı öğreneyim: kendimi kime ve nereye vereceğimi bileyim.