"Burda düşlediğim hayatı bulacakmışım gibi bir duygu var içimde.Hatta belki mutlu bile olabilirim.Mutluluk diye bir şeyin var olmadığına inanmaktan vazgeçecek kadar hem de."
.
.
.
"Bazıları için hayat kolay olabilir.Ama hayatı kazananlar acı çekenlerdir.Acı bir terbiyedir.Ve yaşamak , insan olma yolunda verilen zorlu bir kavgadır.Zordur insan olmak evlat."
Selçuk Baran , daha önce iki öykü kitabını okuduğum ve anlatım tarzını çok sevdiğim bir yazar. Bu sefer Güz Gelmeden adlı romanını okuma imkanı buldum ve gerçekten çok sevdim.
Kitapta Yeşilçay' da bir sahil kasabasındaki insanların hayatlarına yakından tanıdık ediyoruz.
Dönemin etkisiyle ayrışan insanları, varlıklı bir aile ve ailedeki üyelerin yalnız hayatlarını okuyoruz .Kitap kendi istek ve arzularını göz ardı etmiş ailesi için yaşayan bir genç kadını, travmalarla ve içindeki derin acılarla uğraşıp duran kendisine tutunacak bir dal arayan genç bir adamı, her şeyi geride bırakarak olmak ve yaşamak istediği yer olan Yeşilçay 'a dönen bir avukatı ve daha birçok farklı ruhu içinde barındırıyor.
Romanda en çok sevdiğim şeylerden biri de her karakterin çok değerli ve derin hikayesi olması. Her bir karakterin hissettirdikleri farklı şeyler ve bu okumayı daha keyifli kılıyor.
Yalnızlığın , iletişimsizliğin çokça ön planda olduğu bir roman . Karakterler birlikte vakit geçirmiş olsalar bile kendi içlerinde gizledikleri sorunlarla uğraşan,yardıma ihtiyaçları olmasına rağmen bunu tercih etmeyen karakterler.
Aşkın, dostluğun, kardeşliğin insanlarda yarattığı duyguları çok iyi hissettiren ve sürekli devam etmesini istediğim oldukça güzel bir romandı.
