Comments and Reviews
Merhabalar, 
Hâfız Divânı kitabına dair düşüncelerimi kısaca belirtmem gerekirse divan edebiyatı sevenler için bir anda değil ağır ağır özümsenerek okunabilecek bir baş ucu kitabı olduğunu söyleyebilirim. Mânada derinlikler mevcut her okuyanın anlayabileceği türden bir içeriğe sahip değil. Ben okurken zorlanmadım ancak divan edebiyatının bende monoton bir karşılığı var. İstediğim o coşkunluğu bulamıyorum maalesef. Tabi bu benim kendi bakış açımla ilgili yoksa 
Hafız-ı Şirazi dönemini aşan bir şair olmakla birlikte kendisini eleştirmek gibi bir seviyede değilim. Kitabı okuma sebebini bana veren de yazarın büyüklüğüdür. Kitap konu bakımından şarap saki aşk çerçevesinde kasideler, dönemin siyasi sürecine dair methiyeler aracılığı ile bizlere aktarılmış. Çok fazla tekrara düşüldüğünü hissettim. Farklı kelimeler aynı mânalara çıkıyordu benim için. Belki de okumam gereken dönem veya olgunluk içerisinde değildim. Sayılı şiire hayranlığım ve geneline düşünsel tavrım sebebi ile puanım 7/10
İşte sevdiğim kasidelerden birkaçı;
-Yüzünün Güneşi Olmayınca s.63
-Gördün Mü Gönül s.192
-Dedim Derdindeyim s.303
-Kalbimin Ateşinden s.430
-Gözyaşları Dökerek Yazdım s.576
Niyetim nasip olursa farklı dönemde tekrar okumak, sağlıcakla.
Bazı kitapların insanın ruhuna iyi gelen yanları var ve hiç bitmesin isteriz. Hafız Divanı da benim kalbimin baş ucu kitabıydı diyebilirim, bitmesin diye okuyamaya kıyamadıklarımdan bir tanesiydi.. Şiir kadar ruhu temizleyen başka bir edebi dil icat edilmediği kanısındayım. Her satırı ruhuma dokunan, özel ve kıymetli satırlardı. Hafızın şiirlerini okuyanların ayrılığa mahkum olacağına dair bir efsane gezermiş İran sokaklarında, orasını bilmem ama Divanı halk arasında gönül ilişkilerine başvurulan bir falname olarak da kullanılırmış. Fars edebiyatının tüm zarifliğini yansıtan bu eseri mutlaka okunması gerektiğini düşünüyorum. Tavsiye olunur :)
.
"Sarayını, çardağını göklere kadar yükseltmeye ne hâcet var?"
.
"Asaleti kendinden olanın gösterişe ihtiyacı yoktur. Bahçivanın, başına gül taktığı görülmemiştir."
.
"Hayalini kurdukça şaraba ihtiyacımız mı var?"
.
"Mektubun Leyla'dan başka kimi var?"
.
"Benim gibi bir kalbi kırığı, bir düşkünü ne diye yanından huzurundan kovuyorsun? Nihayet çok çok istediğim nedir ki? Bir öpücük yahutta bir kucaklaşma!"
.
"Varlığım baştan gitsin, tek yüzünü döndür
Söyle yele, dertlilerin harmanını süpürsün
Tufanlara kaptırdık gözümüzü, gönlümüzü
Gam seline söyle, evi temelinden götürsün
Bakışımız dicle'nin yıksın bütün ününü
Soluğumuz zerdüşt'ün ateşini söndürsün!
"Seni kirpiklerimle öldürürüm" diyen yâr
Aman, sakın caymasın, öldürürse öldürsün!
Hafız'a son gününde vuslat muştusu versen
Belki ölürken bile onu mutlu görürsün.."
Hafız-ı Şirazi
Aşk Çölünü Okşamış Yağmur
"Tanrım/ Allah'ım Hâfız gibi bir kulunla nasıl yarışabilirim!" 
Johann Wolfgang Von Goethe dedirten şair, bize söylenecek ne bıraktı ki diyebilirim.
Fakat üzerine üç-beş cümlesini yazamadan duramadım İranlı üstad Hafız-ı Şirazi 'nin.
Fars kültürüne merakım bu şiirlerle tanışıklığım arttıkça artıyor. Ruhum Fars şiirlerine aşık galiba. O kuru çöl toprakları gönlüm oluyor, bu candan şiirler de o mis yağmur kokusuna hayat veren katreler...
O damlalardan birkaç tanesini ekleyelim de yürek çölümüz yağmur okşanmış toprak koksun...
***
Varlıklara bakırlara el atma, geç hemen;
Aşk kimyasıyla, olup hep yücel ki sen!
***
Mutsuzluğun minder hem, sendeki derman;
Yalnız köşeler varken, dostlar hatıran elbet!
***
Ey sen habersizim, çalışıp aşkı tanı sen!
Hiç yolcu olmayan, olamaz, rehberim hemen!
***
Vefa vakti erer olmuş bilmem?
Falımdır " la tezerni ferden" bu dersem!
(Beni tek başıma bırakma. Enbiya Suresi 89.ayet)
***
Yâri görmek, diliyorsan gönül aynan cilala...
***
Senin siyah o gözlere, kurban da kesmeli!
