Sonuçta biz sürgünler biraz bitkiler gibiyiz. Kökünden sökülüp başka saksıya koyulan bitkiler büyümeye devam eder ama güçleri ve istekleri azalmış olur.
Haberlerin sonunda açıklanan sayılar için şefkat hissetmek, öyküsünü bildiğimiz ya da en azından hayal edebildiğimiz insanlara karşı şefkat hissetmekten daha zor.
Bir işiniz, iyi sayılabilecek bir geliriniz, ailenizle yaşadığınız bir eviniz ve geleceğe ümitle baktığınız bir hayatınız var. Ancak ülkenizde işler karışık ve gerilim giderek artmakta. Derken protestolar, gösteriler, polis ve asker müdahaleleri geliyor ve olay artık iç savaşa dönüşüyor. Sahip olduğunuz her şeyi kaybedip sadece hayatta kalabilmek
"Şimdi ise herhangi bir insanın "mülteci" olabileceğini anlıyorum. Bunun için ülkenin çöküşe geçmesi yeterli. Ya ülkenle birlikte çökersin ya o diyardan gidersin.."