Harvard Meydanı
André AcimanSözler ve Alıntılar
Ne olduğumu ve neler hissettiğimi yüzümden okuyabilirsin benim. Ben bir insanım - anladın mı bunu?
Sayfa 35Kitabı okudu
Hiç kimseyle birlikte olmak istemiyordum. Çünkü başkalarında kendimden bir şeyler bulmak istiyordum, böylece onların asla benim gibi olmayacaklarını görebilirdim. Onlar eninde sonunda bırakılacak, reddedilecek, havaya uçup gidecekti, çünkü yabancılaşma ruhuma işlemişti, çünkü aşkın kendisi yabancıydı bana, aşkın yerini kırgınlık ve kin doldurmuştu.
Sayfa 116Kitabı okudu
Dünyayı seviyor, insanları anlayabiliyordu. İstediğiniz kadar iteleyip yolundan çıkarın, kısa sürede yeniden yönünü bulurdu; öte yandan ben, yerimden bile kıpırdamadığım halde gitip gitmiş gibiydim.
Sayfa 45Kitabı okudu
Neyin can yakacağını iyi biliyordu. Benim canımın da nereden yanacağını kesinlikle biliyor olmalıydı. Oraya hiçbir zaman dokunmadı.
Öteki insanlarla ilgilenmek benim için doğaldı, ama bu ilgi uzun bir yoldan geçerek oluşurdu; türlü dönemeçler, engeller, kuşkular, ertelemeler, sürekli yaşanan heves ve düş kırıklıkları, bir arkadaşa giden yolun yarısında kolayca pes etmemin başlıca nedeni olurdu.
Sayfa 32Kitabı okudu
Kalaş her şeye doğaçlama adlar bulup takarak ve dokunduğu her yere parmak izlerini bırakarak dünyanın görüntüsünü değiştirmişti, çünkü aynı dünyanın, kapısında bu kadar derin izler bırakan elin sahibini bir gün arayıp bulacağını ve 'Yeterince uzun süredir çalıyorsun kapımı. Gel artık sen buraya aitsin,' diyerek onu içeri alacağını umuyordu.
Sayfa 102Kitabı okudu
Ne bir soru, ne bir açıklama... Sesimdeki tınıdan onu niye aradığımı hemen anlamış olmalıydı. Bir ilişkiden umutsuzca kurtulmak isteyen ne ilk ne de son kişiydim ben.
Sayfa 114Kitabı okudu