'Bugün gidişinin bilmem kaçıncı günü. Sayılı gün çabuk geçer derler ya, yalan! Sayılarım tükendi tıpkı beklentilerim gibi.'
Boğulmayı göze alamıyorsak ne işimiz var dipsiz kuyularda düşüncesiyle aşka teslim oluşumuz, bazen bizleri müebbet bir acıya hapsedebilir. Kilometrelerce uzakta bile olsa, birini yalnızca var olduğu için sevebiliriz. Bir haziran sabahı içimdeki sese kulak verişim ile başladı teslimiyet hikayem. Mükemmelliyetçi bir aşka an ve an tanıklık etmeye başladığımda anlamıştım soyut bir hikayenin başkahramanı olduğumu. Lâl olan dillerde ve uğruma serilmiş yollarda atılan geri adımlar eşliğinde karıştım hiçliğe. Binlerce kez gerçeklerle yüzleşmiş olsam da 'Aşk mantığın can çekişmesidir.' Diyerek bir şizofreni, bir şizofren gibi sevmeye devam ettim. Ta ki elde var sıfırlara şahit olana kadar…
