Hastalar ve Işıklar
Rasim ÖzdenörenHastalar ve Işıklar Gönderileri
Hastalar ve Işıklar kitaplarını, Hastalar ve Işıklar sözleri ve alıntılarını, Hastalar ve Işıklar yazarlarını, Hastalar ve Işıklar yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Boynuna ilmiklenmiş bir halatla görünmez, gücüne karşı konulamaz bir el, bir uçurumun kenarından onu, bir ineğin memesinden süt sağarcasına aşağılara doğru çeker, o anda artık çevresinde yardımını umabileceği kimsenin kalmadığını da yeisle görürdü.
Dönüşün boyun eğmek olduğunu biliyorum. Hatta ondan da fazla bir şey. Ama başka bir yüzü de var. Bunu da biliyorum. Hiç yenilmeyen. Dimdik duran ve yenilmeyen bir yüzü. Kazanç getirmeyen zaferin de bir tadı olmalı. Bu tadı aldım ben.
Hasta mıyım? Hastasın. Göçüyor muyum? Göçüyorsun. Bir daha nereden başlayabilirim? Bıraktığın yerden, korkma, unutmayacaksın, hatırlayacaksın her şeyi, işte burdan.
Her şey “gelecek”ini bekliyor. Duvar bir başka duvara bitişmesini, su başka bir suya kavuşmasını, hayat bir başka hayatla tamamlanmasını.
Adsız, sınırsız bir üzüntü vardı içinde. Birden can sıkıntısının çılgınlaştığını duydu. Üstüne mutluluk oturtacağı bir düşüncesi yoktu. Birdenbire her şeyini yitirmiş, kuru, ıssız bir toprak üstünde çırçıplak kalmıştı sanki. Artık kendini sevemiyor, etini, parmaklarını. Yorgun. Bir de kendini, öyle mi, yorgun ve ölü.
Bugüne dek hep kendinden vermiş, artık bunu yapamıyor. İş işten geçmişliğin hüznüne bulanmış, yıllar kendini bırakıp beşer onar bir yerlere kaçtıkça değişmiş, boyuna değişmiş ama bitmemiş, tükenmemiş, varlığının öz suyu duygu çekirdeğinde bencilliği sarıp sarmalayarak...aldanmış olmayı ne kadar isterdi. Ama işte, açık açık başkalarından bekliyor.