Bu kitap mavi tükenmez kalemle yazıldı.
Çünkü başka renk kullanırsan Allah muhafaza çarpılırsın.
Düşün, o kadar alışmışım ki mavi tükenmeze, açık öğretim sınavına bile mavi tükenmezle gelmişim. Allah'tan sınav görevlisi son anda uyardı da birinden kurşun kalem istedim.
Havacılıkta mavi tükenmez kullanılıyormuş. Öyle dediler, öyle yaptık.
Zaten ne derlerse yaptık.
Sonra da kafayı yedik...
Onlarca ülke, yüzlerce şehir, binlerce insan... Birbirine o kadar çok benzeyen yüzlerce hikaye. Birbirinin aynısı olan ama binlerce farklı insandan duyduğum yalanlar. Çok şey birikti aslında. Hep aklımın bir köşesindeydi yazmak. Fakat bir türlü toparlanamamıştım. Bahaneler bahaneler... Bir yerden başlamam gerektiğini biliyordum. İşte şimdi yazıyorum ve her şeyi başından sonuna kadar anlatmak niyetindeyim.
Esasında isimleri değiştirmeden herkesi olduğu gibi anlatmak niyetindeydim. Fakat daha sonra kimsenin çenesini çekmek istemiyorum. Yazılanlar iyi ya da kötü birilerinin hoşuna gitmeyebilir. Ama isimleri değiştireceğim için umurumda değil. İsteyen beni dava etsin.
Ulan öyle bir yazdım ki sanki milletin kirli sırlarını ortaya dökecekmişim gibi. Gerçi kim bilir belki de öyle olacak...
Malum havacılık sektöründe entrika, dedikodu boldur. Çoğu sektörde öyledir belki ama havacılık bu işin nirvanasıdır aga.
Yalan yok, insanlardan nefret ettiğim zamanlar oldu. Fakat bir süre sonra yalnızca güzel olan anılar kalıyor insanın aklında. Fotoğraflara bakıyorum ve evet diyorum, zamanın içersinde küçücük bir noktasın sen, koca evrende yalnızca bir andan ibaretsin...
