Yıllar yıllar önce, Doğu Almanya'da bir yetimhanede, bağımlı bir kişilik ile narsist bir kişilik birbiriyle tanıştı ve bilirsiniz ki bu, olabilecek en kötü şeylerden biridir...
Olumsuz yorumlara rağmen çok sevdiğim bir kitap oldu hayat için teşekkürler. Evet, biraz ağır ilerliyor ama asla sıkılmıyorsunuz ki bence ağır da ilerlemek zorunda, sonuçta bir insanın doğduğu andan öldüğü ana kadar tanıklık ediyoruz. Bir çırpıda bitmesi mümkün olmamalı.
Kitap boyunca yeter artık diye isyan etmediğim, bir insanın hayatta hiç mi şansı dönmez? Hiç mi yüzü gülmez? diye sorgulamadığım tek bir sayfa olmadı. Kasimir'den nefret ettim. Toto'yu kaburga kemiklerimin arasında saklamak istedim. Beni derinden etkileyen pek çok kısım vardı; kanser çocuk ve huzurevindeki yaşlı kadınla ilişkileri, Toto'nun şarkı söylediği her an ve son günleri... Kesinlikle tavsiye ediyorum. Bu yılın en iyi kitaplarından biriydi benim için...