Hayatın Mucizeleri
Stefan ZweigSözler ve Alıntılar
Ne varacağı yeri ne de yolun sonunu düşünüyor; yürüyor, yürüyordu...
Bu, içinde kendini bulmaya cesaret edemediği kendi eserinden korku duymaktı.
Şimdi ;hiç korkmadan kendini son mucizeye yakın hissediyordu,o mucize artık hayal ya da illüzyon değil,sonsuzluğa kadar sürecek gerçeğin ta kendisiydi.
Tek bir anın yaşattığı acının karşısında onların ne ağırlığı olabilirdi ki?
Sayfa 45Kitabı okudu
Yıllar sonra karşılaşan ve birbirlerini yeniden tanımak; insanın içini ısıtan o eski sözleri tekrar içten duygularla zikreden ve eski zamanların kıymetini anlayan iki dost gini sohbet etmişlerdi.
Henüz tevazuyu, ebedi huzurlu sevgiyi bilmiyordu bu gözler.
Sayfa 37 - HayykitapKitabı okudu
Bir müddet yine hiç konuşmadan yan yana yürümeye devam ettiler.
Sayfa 13Kitabı okudu