Bu şehirde seni düşünen birileri var. Kendini hatırla. Sesini duy. Kalbini hisset. Ve sonuna kadar koşmaya devam et. Takılıp düştüğünde kendini tekrar kaldırmayı unutma! Ne yaşarsan yaşa, umut hep kalp hizasında.
Biri senin hakkında konuşmaya başladığında kulağına bir süre sonra söyledikleri doğru gelebiliyor. Yanlışını arayıp durabiliyorsun. Bunun nedeni bence kendimizi yeteri kadar duyamamaktan kaynaklanıyor.