Charles Foster, vahşi olmayı, insanın unutulan vasıflarının keşfine düşmek amaçlı doğada yaşayan hayvanlar ile insanı irdelediği kitabı.
ancak buna gerek de yokmuş aslında. keza insanın vahşiliğe dair unuttuğu şey ''ihtiyacı olduğu kadar yemek için öldürmek'' hepsi bu. ve bugün insan eski vahşi özelliklerini mumla aratacak vahşetler yaratan bir yaratıktır artık. yazarımız vahşi doğayı merak ederken asıl vahşiliği kaçırmış.
kitap, şehre hapsolmuş insan profilinin mental durumlarını anlamak için aslında birebir. ancak insanı hayvanlaştırmanın hayvana hakaret olduğunu düşünüyorum. bu yönüyle kitabı sevemedim diyebilirim. oldukça samimi bir dil kullanılmış olması kitabın masumiyetini gösteriyor ancak konumuz vahşi doğanın vahşetiyse, insan olarak zaten bu vahşeti biz yaratıyoruz. diğer canlılar canlılık hayatlarını sürdürmek için yaşıyor sadece.
