İnsanın kendisini kandırması her zaman mümkün değildir. En azından benim zihnimde hep köşede kendi başına, ne eksiği ne fazlası olmadan oturan alaycı bir adamın resmi belirir. Olduğu yerde aynı anda hem çay hem su içer, yanında kullanılmaktan yıpranmış, oturduğu koltuğa dayalı silahı durur ve orijinal metninden Sofokles okur. Beni öldürüp yemekten hiç gocunmayacağını, bilakis mutlu olacağını belirten bir edası vardır.