Hece Öykü Dergisi - Sayı 106 Gönderileri
Hece Öykü Dergisi - Sayı 106 kitaplarını, Hece Öykü Dergisi - Sayı 106 sözleri ve alıntılarını, Hece Öykü Dergisi - Sayı 106 yazarlarını, Hece Öykü Dergisi - Sayı 106 yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Her insan bir anı koleksiyoncusu. Kötüleri unutmaya çalışıp unutamayan, iyilerin çoğunu hatırlamayan bir koleksiyoncu.
Bütün hikayeler anlatılmayı bekler. Anlatılmayı beklemeyen hikayeler var mıdır peki? Türkçe öğretmenim olmadığı söylerdi. Bence var ama... Hikayeler... Unutulması gereken... Bu gerekliliği kimin belirlediği soruyor öğretmenim. Vicdanımız diyorum. Hikayeler vicdana ihtiyaç duymaz diyor, hikayeler vicdan inşa eder.
Yeniden yazarız okudukça, yazarız da yazarın haberi olmaz.
Senin kalbini tanımadı hiçbir zaman. Duyguların hiç mevzu bahis olmadı. Sen de tüm duygularını yuttukça yuttun, midende başka yer kalmadı.
Herkesin bir hasreti var şu hayatta. Senin ki de güvende hissetmek işte. Arkadaşının gözlerine hasretinle bakıyorsun. Kimliksizliğin yüzüne vurmuş. Anlasın ve seni sarsın istiyorsun. Anlamıyor. Sen söylemeden nasıl anlayabilir ki? Kimin böyle yeteneği var ki? Fakat senin de söyleme yeteneğini çalmışlar elinden. İnsan dünyaya gelirken dahi susmuyorken, sana içine atmak bahşedilmiş.
Yola çıkınca arkada kalan ne varsa rengini yitiriyor zamanla.
Sayfa 51
Ölümü beklemek yaşama dair çok acemice geliyor bazen insana. Mutlaka geleceğini bildiğin bir yolcunun ne zaman geleceğinin tedirginliğinden başka bir şey değil kulaklarında çınlayan ses. Bunu unutmaz insan.
Sayfa 51 - Mustafa UçurumKitabı okudu