Helme
Halil AçıkgözQuotes
Hayatında bundan daha kötü bir duruma düşemeyeceğini anladığından bu yana bütün korkularını atmaya başlamıştı.
Sayfa 118Kitabı okuyor
Onda çocuk sevgisi çepişin oğlağa duyduğu sevgi kadardı. Ölümlerle yıkılmamak için fazla bağlanmamak gerektiğini kabullenmişti.
Sayfa 13Kitabı okuyor
Gerçek Helme’yi elde ettiğinde tüm dünyası yıkılacaktı belki de… Ama o oradaki Helme’yi değil de yüreğindeki Helme’yi seviyordu. Bunları hiç düşünmüyor, aklına bile getirmiyordu. Acı duyuyordu, sadece sol göğsünün altındaki cevahiri dinliyordu. Aklını devre dışı bıraktığı için de acısı geçmiyordu. Belki de sevda buydu. Ruhunu gündelik işlerden ve dünyevi şeylerden koparmak için kanat ak gerekiyordu. İnsan ruhunu hissetmek için anız saplarının çıplak bacaklarında bıraktığı sızılar gibi acıyla mı dağlanmalıydı? Mutluluktan hissedemez miydi kalbinin atışlarını? Oysa sarılıp yatınca sevda da özlem de bitecek, ruh, bedenin hapishanesine geri dönecekti. Henüz bunu bilmiyordu.
Sayfa 49Kitabı okuyor
Yoksa sevdaya düşmek böyle bir şey miydi?
Göz görmez, kulak duymaz mı olurdu?
Gönül yare körü körüne bağlanır, hiçbir kötülüğün ondan geleceğine aklı kesmez miydi?
Yoksa sevda aklı devre dışı bırakır, yürek tüm bedeni esareti altına mı alırdı?
Sayfa 34Kitabı okuyor
Gerçi öz kızlarına bile zulüm bu toprakların özünde vardı. “Yoksa neden çocuk yaşta kızlarını gelin etsinler, arayıp sormasınlar?”
Sayfa 83Kitabı okuyor
“Bu topraklarda insanlar erken büyüyor” diye iç geçirdi.
Sayfa 31Kitabı okuyor
Nereye gittiğini merak etti, kayanın altına doğru eğildiğinde çimenlerin üzerindeki onlarca gözyaşı damlasını gördü. “Bunlardan hangisi benim” diye düşündü, “benden önce birileri gelip seher vakti burada ağlamış olmalı” diye hüzünlendi, çiğ tanelerine anlam yükledi. “Hazan mevsimi de çekip gidecek” diye geçirdi içinden ve ekledi, “çiğ taneleri bunun habercisi.”
Sayfa 22Kitabı okuyor