Hepimiz Narsistiz
Şule ÖncüSözler ve Alıntılar
Narsist bireyler genellikle başkalarının kötü niyetli ve düşmanca tutumda olduklarına ve onu dolandırmaya, ezmeye, yenmeye ya da küçük düşürmeye çalıştıklarına dair güçlü bir ön yargıya sahiptir. Bu paranoid yatkınlık onları ötekinin gerçekliğini test etmeden düşmanca pozisyon almaya iter. Bu şekilde pozisyon aldıklarında da başkaları tarafından itici, rahatsız edici, güvenilmez, tehlikeli bulunur; dışarıda bırakılır ve giderek yalnızlaşırlar.
Sayfa 63Kitabı okudu
"Örtük narsistler, mükemmellik peşinde koşar ve herkesin hayran kalacağı eserler yaratmayı hayal eder; ancak sıklıkla, donanımlarının, zekalarının, yeteneklerinin ve öz disiplinlerinin bu hayalleri gerçekleştirmeye yetmeyeceğine inanırlar. Çoğu zaman tembel, dalgın ve eylemsizdirler, hedef odaklı ve işlerine bağlı olmaktan uzaktırlar, profesyonel anlamda yol tutuşları zayıftır ve genellikle amatör kalırlar. Birden fazla ilgi alanları olabilir, ancak hepsine yüzeysel bir şekilde ilgi gösterir, detayları akılda tutmaz, yeni öğrenme süreçlerinde zorlanır veya bu süreçlere karşı isteksizdir; bilgileri sığdır. Büyüklenmeci narsistler de çoğu zaman benzer özellikler gösterir; ancak eğer büyüklenmeci narsist, zekası, entelektüel birikimi, bilgisi ve görgüsü ile öne çıkıyorsa, donanımı ve mesleki yönelimi, örtük narsiste göre daha güçlü olabilir."
Her şeyi hak ettiğine inanmayanların öz güvensiz, yetersiz, değersiz bulunduğu, "ezik" olarak etiketlendiği bir çağda yaşıyoruz.
Sayfa 48Kitabı okudu
Narsisizm kendine aşık değil, kendine mahkum oluştur.
Sayfa 81Kitabı okudu
Bireyin spontan olabilmesi için az çok otantik bir benliğe sahip olması gerekir. Kendisi olamayan, kendiliğinden davranamaz.
Sayfa 66Kitabı okudu
Narsist birey, ötekilerin duygu, tercih ve beklentilerini hiçe sayarak sahne şovunu sergiler ve onlardan sahte benliğini alkışlayarak onaylamalarını, zayıf egosunda anbean oluşmakta olan çatlakları, yarıkları beğeni ve hayranlıklarıyla sıvamalarını bekler.
Sayfa 51Kitabı okudu
Depresif gurur
Depresif gurura sahip bireyler, depresyonlarını rasyonalize ederler ve bu durumun kendilerine bazı “avantajlar” sağladığına inanırlar. Örneğin, depresyonun derin düşünmelerini sağladığını, yaratıcılıklarını artırdığını, duygusal derinlik kazandırdığını veya belirli bir sanatsal veya profesyonel işlevi yerine getirmelerine olanak tanıdığını iddia edebilirler. “Depresyonum derinliğimi sağlıyor, o olmazsa işimi yapamam, aşık olamam, yaratıcı olamam…” gibi ifadelerle, depresyonlarını bir çeşit “gereklilik” olarak görürler.
Bu tür bir tutum, bireyin depresyonuyla başa çıkma şeklinin bir parçası haline gelir ancak uzun vadede kişinin tedavi arayışını ve iyileşme sürecini olumsuz etkileyebilir. Depresif gurur, kişinin kendisine yardım etme fırsatını reddetmesine ve depresyonun pençesinde daha da sıkışıp kalmasına neden olabilir.