Kan bağının daha önemli olduğunu düşünmek ne dar görüşlülüktür! İnsanları gerçekten birbirine bağlayanın cinsiyet olduğunu kabul etmek ne alelade bir hapishanedir.
İnsanoğlu, ilişkinin hayal bile edilemeyecek kadar yüksek biçimini ancak arkadaşlıkta bulabilir.
Her gün uyanırsın ve başkalarından farklı olduğunu bilirsin. İçinde sürekli uçurumun çağrısını duyarsın ve bu çağrıyı –çağrının korkusu, paniği– yanındaki kişilerle paylaşamazsın. Kimseye “şu yükü taşımama birazcık yardım et” diyemezsin. Uçurum seni ışıl ışıl kılmadığı için de hiç kimse farklı olmandan ötürü seni övgülere boğmaz.
Bizim heyecanımıza, kargaşamıza, şu ya da bu yana gitmemize neden olacak karne notlarımıza bakıp kim bilir nasıl eğleniyordu. Kaydıraktan aşağı, doğru Cehennem’e! Asansörle yukarı, Cennet’e!