“İnsanların görüntüleri... Anlatılacak gibi değil. Hepsi simsiyah olmuştu. Saçları yoktu çünkü hepsinin saçı yanmıştı. Burunları, kulakları, ağızları ve gözleri erimişti. Kafalarına önden mi arkadan mı baktığımı anlayamıyordum.”
Çocuk hala orada ayakta duruyordu, ateşi izliyordu. Altdudağını öylesine ısırıyordu ki sonunda kan akmaya başladı. Alevler, güneşin batışı gibi yavaşça söndü. O ana kadar dimdik duran çocuk arkasını döndü ve sessizce uzaklaştı.
Yeni dünya düzeni işte bu alevlerle birlikte başladı.