Hüzün ve Tefekkür
Harun GökbulutHüzün ve Tefekkür Sözleri ve Alıntıları
Hüzün ve Tefekkür sözleri ve alıntılarını, Hüzün ve Tefekkür kitap alıntılarını, Hüzün ve Tefekkür en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Orijinal
ORİJİNAL
Dalda dut
Gönülde umut
Ruhtan gelen komut
Her şey orijinal
Beyne benzeyen ceviz
Fezada masmavi deniz
Bal gibi süzülen sevgimiz
Her şey orijinal
Uhrevi bir kuş, zaman
Münzevi bir nakış insan
Evren halısında tasarlanan
Her şey orijinal
Yükselen dualarımız gece gece
Bütün seslenişler Rabbe hece hece
Kader baştan başa büyük bilmece
Her şey orijinal
Hrngkblt
Sayfa 24
tefekkür
DÜŞÜNÜRÜM
Ben hep seni düşünürüm,
Gökyüzünün mâvi simasında
Altın bakışlı güneşte
Sıcak bir korkuyla iç içe
Gecenin bağrında bir esrarlı lehçe
Konuşur yanardağlar ateşten diliyle,
Ben hep seni düşünürüm.
...
Sayfa 13
Dost
Her bakış bir mağara, anlamaya çalışma
Yalnızlığa alış daima, kalabalığa alışma
Bu dünya garip mezar etten kemikten çarşı
Ruhta her zaman ihtilal var çürümeye karşı
Dünya gemi, sen yolcusun,feza dipsiz deniz
Biz de harflerin olmadığı sessiz bir ülkedeniz
Sayfa 142
Hasret
PERİSKOP
Ruhum aşk denizaltısı,
Gözlerim sevgi periskopu
Vecd dalgası bütün gözlediklerim
Nereye gitsem,kime sorsam
Hep Seni söyler, Senden dem vurur
Ya bir de Senden gizlediklerim
Hicrânım bir mağma beden dağında
Ateşten daha yakıcı bir bekleyiş var
Özlem yanardağında fışkırır özlediklerim
Gkblt
Göz
GÖZLER
Mucize sarayların giriş kapısı
İnsanda bir çift şeffaf çekmece
Ruhun saraylarına açılan bilmece
Bin kitabı bir bakışta anlatan tek hece
Bazen sevgi toplar arı gibi
Bazen acıyla kanatlanır gece gece
Kimi zaman da göğe çıkar bilgece
Benlik evinde kristal bir avize
Işıktan şiirler yazar dize dize
Bir aynadır,tercüman olur kalbimize
Bir tek cilvesine dünyayı vermem
Güneşten daha parlak aydan yüce
Hayretim artar onu aynada görünce
Gkblt /2017
Mazi
Oturup geçmişin tozlu masalarına
Koyalım demirleşmiş katı kalbimizi
Dövelim ki yumuşasın hatıralar çekiciyle
Ve salalım gözyaşlarımızı ateşin gövdesine
Kaldıysa gözde yaş,gökte yağmur
Belli olmaz belki ağladığımız
Oturup geçmişin tozlu masalarına
Bakalım buğulu pencerelerinden muhayyilenin
tefekkür
TEFEKKÜR
Ne zaman baksam aynaya
Bende garip bir hal var
Bende benden başka
Bedenimde bir ben var
Ne zaman baksam aynaya
Sanki ben değilim bendeki
Gölge mi desem hayal mi
Zeval mi desem kemal mi
Beden ruha giydirilen elbise mi
Sanki ben değilim bendeki
Hrngkblt
Sayfa 134
Ölüm
SES
Herkes düşünür bu sesi
Ama duymak sadece bazılarına aittir.
Birdenbire kaybolur da mükemmel bir varlık
Saklanır gözlerden hiç haber vermeden
Sormaz kimse neden niçin niye
Geldi güldü ve gitti etten bir beden
İşte tam da o kadarlık
Altmış sene, altmış dakika, altmış saniye
Sormadan edemiyorum kendime
Versen ne olur bir trilyon seneyi bir faniye
Kalanlara görünmez bir uzun yolculuk başlar
Zaman değişir, değişir giyilen kumaşlar
Yeter bir beyaz kefen ölene yetişir,
Sonra hiç yaşamamış gibi unutulur sonra
Gelir birkaç kişinin sadece o da aklına
Silik bir gölge birkaç tebessüm bir buruk hatıra
Hayalinden geçerken merhumu nasıl bilirdiniz cümlesi
Herkes iyi bilir nedense, herkes düşünür bu sesi
Ama duymak sadece bazılarına aittir.
Hrngkblt
İstemek
İSTİYORUM
Alıp başını göğe gitmek masmavi
Aşkın ve huzurun gemisine binerek
Sadece ağlamak ve derinden ah çekerek
Gitmek …
İstiyorum
Sessizlik yelkenine tevhid rüzgarı gerek
Sabır kuyusundan ızdırap kovasıyla
Hüzün çekerek gönül vadisinde
Esmek
İstiyorum
Sayfa 109
Ruh
Halet_i ruhiye
Bir ruhun var gibi yaşamamak,
Ne acı ruhsuzluğun insana verdiği acı
Mekanik hareket ediyor el kol ayak
Zevkler etin kemiğin periyodik ilacı
Gözlerde en rutin ibadet uyumak
Ne acı ruhsuzluğun insana verdiği acı
Bir ruhun var gibi yaşamamak
Ruhu gösterirdi eskiden bedenler
Simalar birer tenteneli perdeydi
Nerede o eski şefkatli madenler
Ruh göklerde, bakışlar yerdeydi
Sormayan akıl,düşünmeyen kalp
Nasıllar revaçta şimdi,gitti
nedenler
Ah ruha tebessümle kapı açanlar
Gülmeyi öldüren beyaz kefenler
:
Maskeler ve birbirinden kaçanlar
...
Hrngkblt
Varlık
NASIL OLUR
Nasıl olur,
Küçük bir sandık gibi atılırken
Toprağın karanlık bağrına
Yeşil öpücükler atar gibi yeşerir de
Tohum,
Dönüşür daha mükemmel bir varlık sarayına,
Ben öylece kalıveririm
Yokluğun incecik dalında
Hiçlik meyvesi vererek
Hem mücevher dolu akıl sandığım
,
Hem ebedi yaşama isteği
Ve korkunç bir farkındalık
Hiç mümkün değil
Nasıl olur
Hrngkblt
Rahmet
RAHMET
Katından bize de rahmet gönder /
Kalbime aşk kolyesini tak /Boynuma tasma /
Yaz beni hakikat defterine /
Şimdi uzlet mağarasında. /Okum, yayım, silahım dua/
Onlarca yıl bekledim kapında /
Sayısız günahlarımın farkındayım/
Körlüğümün farkında./ Halvette ayrı bir halâvet var,/
İşte, Yemliha,Mekselina,Mislina/
Üç asır birkaç saniye kadar,/
Yalvardılar yan yana /
Ben de düştüm bahtına./ Nedir zaman dediğiniz/
Mernuş, Debernuş, Şazenuş Kefeştatayyuş , /
Secdeden Rahmetin teline, /Bu nasıl sırlı dokunuş/
Altı milyarın anlatamadığını akılla/
Anlatıyor yedi kahramandaki duruş/
Bir de Kıtmir’in sadakati/
Hrngkblt
derinden
DERİNDEN
Alıntılar yaparak ölüm ötesinden /
Bütün fânilikleri içselleştirmek /
ve anlamak için ağlamak isterdim derinden
Hem sessiz ve derinden , dipten dibe /
Bir okyanus gibi devasa bir cüsse ile/
İçten içe, yalnızlığını içe içe/
Susmak isterdim.
Güvertesine güvercinler konan bir gemi gibi /
Gittikçe, gitgide ufukta kaybolan bir nokta gibi /
Yokluğun dudağından kanatlanarak /
Gitmek isterdim gizlice /
Ağlamak, susmak, gitmek isterdim /
Alıntılar yaparak ölüm ötesinden/
Hrngkblt
Unutmak
UNUTUR
İnsan unutur,
Önce Yaratıcıyı
Ve Ondan gelen acıyı
Kader der unutur,
Sonra kendinde kendini,
En başta koruyucu meleğini,
Rahman isminin yeryüzü mümessili
Pederini unutur
Nimetler denizinde yüzüp durur da
Şükrü unutur,
Deprene deprene giden dünyada
Korkuyu unutur,
Dikeni görür de gül gibi eşinde
Gider öfkesinin peşinde
Kokuyu unutur
Musibetler kuyusuna düştüğünde
Sabrı sebatı unutur,
Pişkindir biraz da hamdır insan
Hiç yapılmamış gibi onlarca iyiliği
Gökten şiir gibi yağan rahmet yağmurunu
Ve sonra ağlamayı unutur
Ve belki de en kötüsü de budur
Hrngkblt
Okumak
Okuduğum kitapları yediğim yemeklerden daha iyi hatırlamıyorum ;yine de beni ben yapan onlardır.
Ralph Waldo Emerson