Hz. Aişe Gönderileri
Hz. Aişe kitaplarını, Hz. Aişe sözleri ve alıntılarını, Hz. Aişe yazarlarını, Hz. Aişe yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Aişe (Ayşe) : AİŞ’in kadınlar için kullanılan biçimi olup “ yaşayan, rahat yaşayan, hayattan tad alan ve bu vesileyle çevresini renklendiren” demektir. Türkçemizde Ayşe olarak söylenir.
Her varlık gibi, sende bir vazifeyle yaratıldın. Nasıl boş gelip boş döneceğini düşünebilirsin? Yeryüzünde iz bırakmadan, geleceğe hayr devretmeden, göçüp gidenlerden değilsin.
Beni yıldıran, daima kazancımdan eden kararsızlığımdır. Aklım çalışır, işime hedef verir de ayaklarım bir türlü kımıldamazlar. Farkındayım, aklımla bedenim birbirine dargındır. Galiba onları barıştırmadıkça çok şeyler, fırsatlar daha elimden gidecek.
Kim yorulmadan, teri damlamadan kazanır? Toprağı eşeleyen eller nasırlaşacak ki, o toprak tarlayı nimetle donatsın.
Boyasız, yaldızsız bir hayat, daha gerçektir.
Hangi insana rastlasam, küpümü hatırlarım. Kendim de bu benzetmenin dışında değilim. Yürüyen, oturan, konuşan, çalışan küpler vardır. İçlerinde ne sakladıkları bilinmez, sırla doludurlar. Onların derecesini ancak düşüp kırıldıkları vakit yahut çarpıştıklarında, dağıldıklarında öğrenebilirsin.
İnsanı besleyen yalnız nimet değildir, mihnettir de.
Yuvalarımızı yemyeşil dallar arasına kurmuş, keyfimizce cıvıldaşıp duruyoruz. Hayatın tadını çıkarıyor, günümüzü gün ediyoruz. Gözlerimiz hep yukarılarda. Toprağa eğilen yok içimizde. Olsa da sığındığımız ağacın derdini görenimiz, ilgilenenimiz az…
Çocuklarınızla devamlı ilgilenin. Yaşlarına kadar inin. Onlar ancak bu şekilde gelecek sağlam nesli meydana getirirler. Onları sevin. Çocuğunu seven, onun da çocukları ve insanları sevdiğini görür. Azarlayan, aynı huyu aşılar.
Benim ümit dallarım sonsuzdur. Kırılan oldukça başkasına el uzatırım.
Hz. Ebubekir’e
“ Bana söyleyebilir misin, gözlerinde o bitip tükenmek bilmez neşenin, yüzünü saran aydınlığın ilacı nedir?
- O davranışımın verdiği huzurdur.”
Sır peşinde koşma!
Hele dedikodu için
Kapı aşındırma
Huzurda yaşamayı,
Sevilip sayılmayı diliyorsan
Çare elindedir.
Zamanında sağır,
Zamanında kör,
Zamanında dilsiz olmasını bil.
Sayfa 41
Ne uzunmuş meğer beni toprağıma bağlayan ip! Talihim kolumdan tutmuş sürüye sürüye gövdemi uzaklaştırırken hep boşandı; gerilmedi, direnmedi bile. Günü gelince sıla yumağı, gurbet çilesi sarılacak mı? Yoksa kopacak mı? Gidişin dönüşü var mı? Hep sır, hep meçhul! Beni bekleyenleri unutmak istiyorum. Onları düşünmekten çekiniyor, ürküyorum. Başımı çevirsem evimin eşiğini göreceğim sanki. O zaman ne olacak? Bir de ufuklar ötesinde kalan dostların gözlerini araştırıyorum.
